Parkdichter
Als opmaat naar het jubileum weekend van het tienjarige DRU Industriepark elke week een gedicht uit de cadavre exquis die dichtersgroep De Omsmeders realiseerde in het kader van de 20ste Kunstwandelroute Hummelo die tussen Pasen en Pinksteren dit jaar werd georganiseerd op landgoed Enghuizen aldaar.
Parkdichter 98
de aardbol kwijnt in koolzuur weg
de deur naar mars staat open
de arrogantie wordt al ingeblikt
voor als wij overlopen
nico arts
Parkdichter 99
voor als wij overlopen
stappen weerklinken in het binnenoor
voetzoekers op het zand
de grond barst los onder een slakkenspoor
helma snelooper
Parkdichter 100
de grond barst los onder een slakkenspoor
daar liggen wortels van bestaan:
mijn vader die zijn vrouw verkast, ik ben
de knopennaaier die op de winkel past
wim van til
Parkdichter 101
de knopennaaier die op de winkel past
telt zijn knopen een voor een, buiten lonkt
het echte leven, koert een duif zijn naam
wacht het zwarte schaap blatend voor het raam
margót veldhuizen
Parkdichter 102
wacht het zwarte schaap blatend voor het raam
dan weten we binnen dat ook zijn wol warm is dat
oude oorlogen doorklinken in lange refreinen dat
we moeten wennen aan talen van nieuwkomers
bert bevers
Parkdichter 103
we moeten wennen aan talen van nieuwkomers
abracadabra hun klank, verankerd in vreemde cultuur
wij – onbekend met ontheemd – achter quasi maakbare muren
hoe vaak horen we niet bij voorkeur ons eigen verdwaasde verhaal
ankh gussinklo
Parkdichter 104
hoe vaak horen we niet bij voorkeur ons eigen verdwaasde verhaal
zoals dat van de uitgerangeerde, verwelkte oudere vrouw
die steeds haar groezelige jas van bont openhaalde
en daarvan de schuld gaf aan de gruwelijk barre kou
louis radstaak
Parkdichter 105
en daarvan de schuld gaf aan de gruwelijk barre kou
maar ingevroren wachten mijn woorden op de verterende hitte
van de vuurvreter, op de ontketende liefde van de boeienkoning
op een failliet circus met een clown in burger
jan opdam
Parkdichter 106
op een failliet circus met een clown in burger
door de boezewind naar verzonken barreveen
dat spreekt op vervroren lage dreun gedreven
heffen wij de tripelzinnige bokalen
pieter bas kempe
Parkdichter 107
heffen wij de tripelzinnige bokalen
op allen die stoempen naar morgen
op het onhoofdig voortgaand verzet
op de mens die over de einder heen ziet
bert scheuter
Parkdichter 108
op de mens die over de einder heen ziet
maakt de zichtlijn gevoel van einderloosheid los
want altijd is er weer een andere landstreek
landgoed of een bos
anna wiersma
Parkdichter 109
landgoed of een bos
door bomen het contact niet zien
puurheid raakt uit beeld
lijnen trekken streken
henk beunk
Parkdichter 110
lijnen trekken streken
wijzen naar de richting
van ruimte en poëzie
zij weten genoeg
lidwiene vermeij
Parkdichter 111
zij weten genoeg
de verdwijnpunten in perpetuum mobile
talen naar vervolmaking
de aardbol kwijnt in koolzuur weg
hans mellendijk
