Sjako!
De rockband Sjako! is terug en wordt al jaren beschouwd als een van de belangrijkste en invloedrijkste bands binnen de Nederlandse muziekscene. Talloze malen speelden ze in Cocagne in Ulft. Nu komen ze terug naar Ulft in originele bezetting.
In de periode 1988 t/m 1994 speelde Sjako! het clubcircuit plat en werden belanghebbende popbeurzen als The New Music Seminar in New York, Berlin Independant Days, het EBU Festival in Corck (Ierland) en de Köln Popkomm aangedaan. Ook een festival als het Roskilde in Denemarken ontving Sjako! met alle egards. Het trio wilde doorbreken en vatte het plan op om dat als vijfmansband te proberen - waardoor de zorgvuldig gekozen slogan “het lekkerste trio dat je ooit gehad hebt” waardeloos werd. Hun albums Livewire (geproduceerd door George Kooymans) en de 2 Meter Sessies zijn legendarisch. Hurt staat in het lijstje van mooiste songs ooit.
Daarna verschenen hun albums met aanzienlijk langere tussenposes, de bezetting wisselde enkele malen maar Sjako! bleef live spelen. Het eclectische karakter van de Sjako!-stijl was er altijd - The 10th, het laatste album uit 2016 is niet minder avontuurlijk dan het vroege werk. Het was maart 2022 toen de leden van het 88-94 trio besloten dat het tijd was voor ‘tribute to Sjako!’. Nou is Sjako! veel te lastig en lang niet beroemd genoeg om een tribute tot iets succesvols te maken, maar met de originele leden zou het zo maar kunnen lukken.
Dus bij deze even voor(her)stellen:
- Jaap J. Vrenegoor - drums
- Thijs Vermeulen - bass
- Wouter Planteijdt - guitar & vocals
Verwacht nummers van de albums l’Amour Qui Fait… Boum!, Secret Skin en Livewire als uitgangspunt van een show van het oude nieuwe Sjako! -trio
SUPPORT: Black Picasso
Time flies, als er iets van toepassing is op Black Picasso dan, is het dit gegeven wel. Meer dan dertig jaar geleden zag deze Ulftse band het levenslicht. Een langdurige sabbatical was de oorzaak van de oorverdovende stilte rond deze band. De bandleden zijn allemaal bevangen door het muziek-virus en hadden allerlei nevenactiviteiten; aan stilzitten werd echter niet gedaan…… Allerlei materiaal werd uit de oude doos getoverd en al snel bleek dat de muziek aan weinig slijtage onderhevig is. Uiteraard is de muziek van BP allemaal eigen werk en het laat zich het best omschrijven als progressieve rock’n roll ,funky, groove met zware blues invloed. Optredens waren in het verleden superenergiek, al zal dat wat minder zijn door de toegenomen leeftijd en kilo’s. Wat is gebleven is de kenmerkende en typerende stijl van BP. Het snerpende gitaarwerk van Joost Lötters, het knallende drumwerk van Colin Janssen, het pompende basswerk van Edwin Tempels en het intense gekrijs en gebulder van Marcel Kemperman hebben niets aan kracht ingeboet. Black Picasso klinkt volwassener dan ooit tevoren.
